ئافتابنى ئانىسى مەريەم بېقىپ چوڭ قىلغان بولۇپ، ئۆز دادىسىنىڭ سالاھىيىتى ۋە ئىز-دېرىكىنى بىلمەيتتى. مەريەم لاماكانت پاندىتنىڭ ئۆلۈپ كەتكەنلىك خەۋىرىنى ئاڭلىغاندىن كېيىن، ئافتابنى ئۆزى بىلەن بىللە ئۆلۈۋاتقان بۇ ئادەم بىلەن كۆرۈشۈشكە تەكلىپ قىلدى. ئۇ يەرگە بېرىش يولىدا، ئۇ ئافتابقا لاماكانت دەل ئۇنىڭ دادىسى، دەپ چۈشەندۈردى. ئافتاب ناھايىتى خاپا بولدى، لېكىن ئۇ كەمتەر راماكەنت بىلەن ئۇچرىشىپ قالغاندا، ئۇنىڭ غەزىپى بېسىقىپ، ئافتابنىڭ پۇتىنى كەڭ قورساقلىق بىلەن سىلاپ باقماقچى بولدى. ئافتاب ئۇنى قۇچاقلىدى، ئارىدىن ئۇزاق ئۆتمەي، لاماكانت ئافتابنىڭ قۇچىقىدا ۋاپات بولدى. ئافتاب ئۇنىڭ ئۆگەي ئاكىسى دانەنجې، ئىسمىنى جايى دەپ ئاتىدى، ئۇ ئۆگەي ئانىسى ۋە ئۆگەي ئاكىسىدىن ئىنتايىن نارازى بولدى ھەمدە ئۇلار بىلەن مۇناسىۋەتسىز ئىدى. ئاكا ـ ئۇكا ئىككىسى ئۆز ئۆيىگە قايتىپ، قارشى تەرەپنى قايتا كۆرەلمەسلىكنى ئۈمىد قىلىدۇ. جايى ئايالى، راجىنى، پارىنىڭ ئىقتىسادىي مەسىلىسىگە قايتىپ كەلدى، ئافتاب بولسا رومانتىك، گۈزەل لۇكساناغا قايتىپ كەلدى. كېيىن گاي ئافتابنىڭ تېلېفونىنى تاپشۇرۇپ ئېلىپ، ئۇنى كېپىللىككە قويۇپ بېرىشنى تەلەپ قىلىدۇ، غەزەپلەنگەن گاي ئافتابنى ئىزدەپ بارىدۇ، نەتىجىدە.